Türk İstihbaratı’nın Tarihçesi: Karakol Cemiyeti
Mütareke döneminin İstanbul şehrinde kurulan Karakol Cemiyeti, en önemli gizli teşkilat ve direniş örgütünün başında yer almaktadır. 1918 yılının sonlarına doğru Talat Paşa tarafından verilen talimatlar doğrultusunda kurulan bu cemiyetin müessisleri, Albay Galatalı Şevket, Emekli Yüzbaşı Baha Said, Kurmay Albay Kara Vasıf ve Yenibahçeli Şükrü Bey gibi şahıslardır. Çok hızlı bir süre içerisinde faaliyetlerine başlamış olan bu cemiyetin Milli Mücadele yıllarında yaptığı çalışmalar bulunduğu dönem için önem arz etmektedir.
Bu faaliyetlerin başında, başkent İstanbul’dan Anadolu şehirlerine silah, cephane ve bazı kritik askeri personellerin taşınmasını sağlamak gelmektedir. Bunun yanı sıra diğer bir önemli faaliyeti ise, İngiliz mandasını savunan Osmanlı bünyesinde bulunup düşman cemiyet sınıfı kazanmış İngiliz Muhipleri Cemiyeti gibi zararlı toplulukların gizli veya açık gayelerini, çalışma alanlarını Mustafa Kemal’e ulaştırmaktır.
Bu topluluk, bağımsız hareket etmesi, Bolşeviklerle gizli anlaşmalar yapma gibi ilişkiler kurulması ve Milli Mücadele’ye tek başlarına sahip çıkma gayretleri gibi sebeplerden dolayı Anadolu Ordusu bünyesinde yer almalarına izin verilmemiştir. 1920’nin başlarında İtilaf Devletlerinin İstanbul’u işgal etmesinden sonra Karakol Cemiyeti liderleri tutuklanmış ve teşkilat büyük zarar görmüştür. Daha sonra ise, Sivas ve Erzurum Kongreleri’nde alınan kararları yerine getirmek için belirlenen heyetin talimatıyla etkinliklerine son verilmiştir. (İlter, 2001, s. 11).
